متن کامل خبر :
‏ کاش امروز دیرتر از همیشه چشم باز می کردم ، کاش امروز دیرتر برای صرف صبحانه آماده می شدم و طبق عادت دیرینه هنگام نوشیدن چای به خبرگزاری ها سرک نمی کشیدم ، نه اصلا کاش امروز دیرتر از همیشه خورشید آفتابش را بر نیمی از زمین پهن می کرد...حالا که هیچ یک از این آرزوهایم تحقق نیافتند بسی پیداست که باید پاهایم مانند دستانم و دستانم مانند قلبم به لرزه و رعشه بیفتند چه غیر از این اگر میشد باید حیرتم دو چندان می گردید ‏که آخر مگر میشود خبر درگذشت خالق ماندگارترین آثار بصری ایران را خواند و در شوک فرو نرفت و با لبی لرزان و گلویی به بغض نشسته ناباورانه پیاپی تکرار نکرد که « مرد ؟ ناصر تقوایی مرد ؟» چه راحت چه زود چه بی صدا ؟ و بعد چهره ماندگار عالم سینما را بخاطر ناورد که انگشتان نحیفش را می شمارد و می گوید :« دروغ چرا آ آ آ خودمان دیدیم که عزراییل پاورچین پاورچین آمد بالای سر ایشان و گفت ناصر جان بیا برویم جهان برای تو زندان است » ‏آری ناصر تقوایی پس از سکوتی سنگین به سکوتی تلخ و جاودانه تن داد و رفت ، رفت تا با هر سکانس « دایی جان ناپلئون » انگشت حیرت به دندان بگیریم و بگویم « چه شاهکاریی !!» ویا با هر سکانس « ناخدا خورشید » دهانمان باز بماند و به سختی تکرار کنیم « عجب دیالوگی !! » او رفت اما از آنجا که « مرده آن است که نامش به نکویی نبرند » باید دل آرام کرد که پس هست از همه ما و آنانی که هستند هم بیشتر و بهتر هست روحش شاد و نام نامیش تا همیشه نامدار باد جعفر سهرابی